Reviews

• 

  ★★★★½ review by Aldo_Unchained on Letterboxd

  έλα εντάξει φανταστικό

• 

  ★★★★ review by dark tyler on Letterboxd

  "ε, κάπως μαλάκας φαινότανε"

  τίποτα σε αυτή την ταινία δεν είναι big deal κι αυτό είναι σπουδαίο επειδή τα πάντα σε αυτή την ταινία είναι big deal.

  ο κούτρας αντιπαραθέτει το intellectual με το trash και το camp με το cool, με όση φυσικότητα καταφέρνει να αφηγηθεί με νηφαλιότητα, πάθος και λατρεία μια περιθωριακή οδύσσεια στο σκατένιο μας Τώρα κάνοντάς τη να μοιάζει με σκληρό και πολύχρωμο παραμύθι όπου η απόδραση είναι state of mind αλλά οι κακοί λύκοι είναι αληθινοί. το ότι επιμένει να βλέπει αισιόδοξα τους κόσμους που εξερευνά τον κάνει κι αυτόν ένα 16χρονο αγόρι που δε θέλει να μεγαλώσει. ευτυχώς.

• 

  ★★★½ review by Dimitris Dx on Letterboxd

  Ταινία που περιέχει αναφορές στην Ντόροθι του Μάγου του Οζ, το κουνέλι του Ντόνι Ντάρκο, την μουσική της Patty Pravo και τον καλύτερο στίχο που τραγούδησε ποτέ η Άντζελα Δημητρίου, είναι de facto καλή ταινία. Ο Κούτρας έχει τόση φόρα και πάθος που μερικές φορές χάνει τον έλεγχο αλλά, damn, δεν γίνεται να φύγεις χωρίς χαμόγελο στο τέλος της προβολής.

• 

  ★★★★ review by atsali on Letterboxd

  Οι σκηνές των παραισθήσεων είναι ανθολογίας, ειδικά η πρώτη στο καράβι με την Patty Pravo να λέει στον Dany να φορέσει ζακέτα!!!

• 

  ★★★★ review by Moby_Octopad on Letterboxd

  Καθυστέρησα λίγο να το περάσω, γιατί αν και την καρδούλα την βάζω πολύ εύκολα δεν είμαι ακόμη σίγουρος για το πόσο μου άρεσε. Δηλαδή μου αρέσει πάρα πολύ μέχρι το σημείο που τα αδέρφια φεύγουν από το ξενοδοχείο, και τότε η οθόνη μαυρίζει για τόσην ώρα που για λίγο νόμιζα πως τελείωσε και θα ήμουν οκ. Όμως συνεχίζει από εκεί για το τελευταίο υπερμεγέθες act που αν και μου άρεσε και δεν μπορώ να πω ότι βαρέθηκα, ένιωσα ότι άρχισε να επεξηγεί το καθετί χάνοντας λίγο από τη μαγεία που είχε πριν. Ας πούμε ότι από εκεί που πάει πολύ καλά να πει κάτι οικουμενικό ξαφνικά στρέφεται σε κάτι συγκεκριμένο χωρίς να το χρειάζεται.

  αλλά

  Για το θέμα της είναι από τις πιο εύπεπτες και ανάλαφρες ταινίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια, χωρίς αυτό να είναι καθόλου κακό. Δε χάνει το point της επειδή δεν έχει σοβαροφάνεια. Σε σημεία το σινεμά του Κούτρα είναι Almodovar made in Greece, και αυτό δεν το λέω ούτε καν με την έννοια του ξεπατικώματος αλλά ότι ενσωματώνει το κιτς με έναν τρόπο που δε χαλά την αισθητική και δε σε πετάει έξω από την υπόθεση. Αν απλά κάτσεις και ακούσεις την ταινία και τις ερμηνείες, είναι σαν μεταγλώττιση κάποιου animation, και αυτό είναι τέλειο και τρομερά εθιστικό. Στα σημεία που έπρεπε να γελάσω γέλασα, στα σημεία που έπρεπε να δακρύσω δάκρυσα, στα σημεία που έπρεπε να εκνευριστώ εκνευρίστηκα, και γενικά δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο που να έχασα τη ροή.

  Όσον αφορά το πολιτικό κομμάτι δε θα επεκταθώ πολύ, αλλά ο Κούτρας έχει να πει πολλά περισσότερα για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία σε σχέση με αποστειρωμένες ουδέτερες προσπάθειες τύπου Miss Violence. Διηγείται ιστορίες από το περιθώριο που δεν αγγίζει κανείς και τις κάνει προσβάσιμες στον "έξω κόσμο". Και όταν μέσα σε αυτή την παλέτα βάζει και μια coming of age πτυχή με το απότομο τέλος της αθωότητας, τότε ανήκει στην ελίτ. Ο αποχαιρετισμός με το γιγάντιο κουνέλι είναι ανθολογίας.

  Τόσο εδώ και τώρα που νιώθω άσχημα που δε βγαίνει άμεσα στις αίθουσες να το δει κόσμος και να συζητηθεί.

• See all reviews